En realidade, máis que ante unha cova, estamos ante un frente lixeiramente extraplomado que se orixinou na base dunha estrutura pseudo-acastelada formada sobre un bloco residual da chaira. Parte da estrutura foi destruída por facer pedra para canteiría. Con todo, como o bloco está afectado lonxitudinalmente por varias discontinuidades N30°E con forte buzamento, os traballos de extracción da pedra provocaron a fisuración da masa principal do bloco inutilizándoo. A parte comida do cotarro aproveitouse.

FORMAS DE ALTERACIÓN
A parte superior do penedo presenta varias pías. A maior ten un diámetro medio de 180 cm, cunha profundidade de 30-40 mm. Tódalas formas de alteración orixinadas sobre o lombo do penedo están afectadas (asociadas) coa fractura principal N30°E que ten favorecido a formación de executorios e drenaxes que destrúen as pías.

ARQUEOLOXÍA
Na base do bloque, no que queda do abeiro, hai un grupo de Muíños Rupestres (Fdez. Pintos, Xulio, 1987, 1993: 75-95), bases de moer ou durmintes de moenda manual, prehistóricos, feitos normalmente sobre a superficie das laxes graníticas ó aire libre onde, ademais, acostuma haber gravados petroglifos, de coviñas e sobre todo de combinacións circulares, motivos non funcionais posteriores ó uso das piletas de moer.
Estamos ante un caso dos raros e representativos exemplos que se conservan de cavidades graníticas con muíños prehistóricos deste tipo: Coto da Moura (Chaín, Gondomar), Outeiro das Campanas (Camos, Nigrán), Peneites (Chandebrito, Nigrán), A Lapeira de Mesadouro (Aldán, Cangas)... O lugar linda polo mediodía co campo de mámoas do Monte dos Arruídos, ou da Laghoa dos Bromús como tamén se lle chama.

VAQUEIRO RODRÍGUEZ, Marcos e GROBA GONZÁLEZ, Xavier. Catálogo de cavidades naturais. En: Clube Espeleolóxico Maúxo. As covas de Vincios. Comunidade de Montes Veniñais en Man Común de Vincios. Vigo: 2005. p. 40-42